Nuh tufanı, beden gemisi

Bu beden Nuh’una, geldi efsane,
Kavmim azgýnlaþtý, haller vahimdi,
Bir emri Hak ile faal tersane,
Ýnþa ediliyor, o gemi þimdi.

Amir olan nefsi, azgýn edenler,
Þeytanýn ardýndan, zevkle gidenler,
Ýnkâr etmek için gayret güdenler,
Karýsýyla oðlu, kavmi de kimdi?

Ýsyankârýn kendi, menfi duygular,
Onlara iliþmez müspet kaygýlar,
Paslý yüreklerden çýkmýþ saygýlar,
Þekva kayalarý yosunlu çim’di.

En kötü hasletler, sarýnca ruhu,
Nefsin askerleri, ne bilsin Nuh’u?
Ýtaatsiz kavim, hak eder yuh-u,
Cehlimize nebi, ne yapsýn imdi?

Zalim kendimizdi, zulmü biz yaptýk,
Bilip anlamadan, belaya çattýk,
Gaflet defterine, çok imza attýk,
Aldatan nefsimiz, þeytandý, cindi.

Þeksiz ve þüphesiz, yaþarken an’da,
Umut ederim ki, kalmadým zan’da,
Bir sevda dolaþýr, ilikte kanda,
Þükür ki tebliðler, içime sindi.

Emir Hak gelince, kâmil insana,
Gemi hazýr oldu, korkunç tufana,
Zalimler bir yana, mazlum bir yana,
Ýman edenlerle her çiftten bindi.

Sular aþka geldi, yer gök kaynadý,
Dalgalar gemiyi, zorda koymadý,
Yolcular, altý gün, zahmet duymadý,
Yedinci gününde, fýrtýna dindi.

Ýlk komutu veren, son emri verdi,
Dalgalar duruldu, sükûna erdi,
Bedenin zerrece, kalmadý derdi,
“Göklere tut” dendi, “yere yut” dendi.

Tevhitle, âlemin seyrine daldýk,
Aðyarý terk edip, yâr ile kaldýk,
Bereketle dolduk, selamlar aldýk,
Ruh galip gelerek, nefisi yendi.

Tecelli edince, gaybi kazalar,
Yaralý gönlüme, güldü fezalar,
Cüdadan kurtulup, bütün azalar,
Nihayet, cömertlik daðýna indi.

12.11.2011…Mustafa Yaralý




Sosyal Medyada Paylaşın: