Bir kýþ Ayýný Gösteriyordu.. O Gün Takvim YaprakLarý.. Penceremden Doðan Güneþ. KaLbimi Derinden Isýtýyordu.. Bahar Erkenden GeLmiþti.. Hayat, Daha Renkli Akýyordu.. Beyaz KarLa ÖrtüLü Yer Küresi; YeþiL OLarak Görünüyordu gözLerime.. KardeLen Çiçeði Gibi Açmýþtý, KarLa KapLý Bahçemde ÇiçekLer.. Bir Matemi Andýran Hava; Yerini GüListanLýða Býrakmýþtý.. Sevinçten Kýpýr kýpýrdý Ýçim.. Kýþýn Dondurduðu buzuLLar Erimiþ, Ilýk ýlýk Akýyordu KaLbime.. Huzur Veriyordu Ýnsana Bu HisLer.. Ýnsanoðluyuz; BiLemeyiz ki GeLeceði.. GüzeLLiðin Ne Zaman Biteceðini.. Sen ki Kýþ Ayýnda Bana, YaLancý Baharý Yaþattýn.. Vaktinden Önce Açan CicekLerin, Tez Zamanda Solacaðýný Öðrettin.. Ýtimadým KaLmadý Açan Çiçeðe.. Pencereme her Gün Doðan Güneþe.. Ürpermek NasýL Bir Duygu, BiLirmisin ? Her Gün; Yeni bir Güneþin doðuþ Sonrasýnda Donacaðýný Düþünmek.. Açan Çiçeklerin Sonunda, Zemheri kýþ Ayýna Gireceðini biLmek.. Ne Kadar Kötü Bir Duygu... MevsimLerimi Bir Birine Karýþtýrdýn.. Bahar ne zaman, Kýþ Ne Zaman.. BiLinçsiz ÞekiLde Yaþar OLdum Hayatý. Býrakýp Gittiðin Günden Sonra.. Baharý Es Geçtim YokLuðunda..!
Yazan : Mükremin Özdemir.. Tarih : 10.07.2010 ÝstanbuL Sosyal Medyada Paylaşın:
Mozdemir82 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.