yokluyorum içimi, içiminde en içini lal bir suskunluk karþýlýyor aðma olan kulaklarýmý ürkmüþ benim güzel kalbim telaþlý ve bedbaht
akýyor iki gözüm, gözden gönüle yol oluyor umursuz göz bebeklerim ýlýk ýlýk, ilik kokusuna donuk hücrelerim,beynim ajite yokluk korkusuna
son bir yoklama, ellerimle içime dokunuyorum ateþ gibi yanýyor buz kütlelerim kurumuþ þah damarým ecel kokusu burun ucunda iklim bozuk artýk, bu hududda
damarlarým dolanmýþ, donmakta bir gariplik var, içim ölmekte ayaklar buz kesti gözler ferini yitirdi perdesini indirdi ne yalan alem kaldý ne içindeki yalanlar ne güzelliðim çare ne sevenler, tek gerçeðim þuan bana AMEL olanlar mevt’im... neresi burasý ?
..þiirseL..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Edeb-i Şiirsel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.