ruhunu kaybeden on dokuz yaþýnda ki delikanlý
tutuþunca yüreði, elin de hiç bilmediði bir silah
ve dilinde ki kurþunlarla þehri yaðmalýyordu
dilsiz bir dilenci þehrin güzelliðini ihbar edince
kör bir polis hiç olmayan bir sevdayý arýyordu
bunu duyan saðýr bekçi durmadan baðýrýyordu
....konuþmayan dilimiz
...................görmeyen gözlerimiz
...................................duymayan kulaklarýmýz
ve olmayan aþkýmýz bu þehri topraða gömüyordu
kibritçi kýz ateþi körükledikçe, ellerimiz üþüyordu
çiftlik caddesine yaðmur yaðýyordu
belki þehir aðlýyordu
ama o bilmiyordu..
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
abim... canım abim öğretmenin vedası... yağmur... kuş kanadı... beyaz atlı prens... gökyüzü... gökyüzü... şehit çocuk... ay yıldızlı uçurtma...