KOKUN KALDI

Damar damar sendeyim çoðalýyor artarak
kokun kaldý hücrelerimde
soluma aþk yayýldý fýrtýnalar dorukta
ben kelepçesiz aþýk senle aþk gemisinde...
....
çýktým kör kuyulardan gönül evine düþtüm
dalga kýran koyunda kulaðýna aþkýmý sessizce fýsýldadým
kokun kaldý giderken ben deli sevdalýydým
gitme... diyesim vardý susturdum heceleri
birde dudak izlerin saçlarýmý yol etti
sakladým izlerini gönlümün kafesine
hasretinde içeyim sevdamýn meyi diye
sarhoþ bir kýrlangýcým kokun kaldý benimle...
.....
telvelere sordumda köpük köpük çaðladý
ne zaman gelir dedim tez vakitte tez dedi
.....
kokun gitmesin diye rüzgarý yasakladým
birden gözgöze geldim aynadaki resminle
avuçlarýmda kokun... sakýn beni bekletme...

NURTEN CAN





Sosyal Medyada Paylaşın: