iradenin tutsaklýðý vedadaydý mutlu yarýnlara denmemiþ sözlerin karanlýk sudaki iziydi aþklarý kafa tutmak istese de dünyaya ipek þallý tutkular daralma duygusuyla iþbirliðindeydi kalp çarpýntýsý
gizli kalmýþ bir rüyada bir oyunun spotlarý gibi ötekinin varlýðýna yanýyordu her renk ýþýk ýþýk ruhlar dalgalanýyor vuruþuyordu bir varmýþ yokmuþta gecenin köründe güneþe týrmanýyordu aþk sarmaþýk
yolun sonu görünmüyordu kýyý uzunluðu deðiþken içlerinde yara sýzýydý öykünün hem sonu hem baþý buz gibi kordu boðazlarýnda düðüm düðüm düðümlenen ne zaman nereden baksalar sýð deðildi aþk hep dalgalý
bir evren kurmuþlardý ölümün iki dirhem aðýrýndan onlaraydý okuduklarý þiir dinledikleri þarký enkaz býraksa da kimler katlanmamýþ aþka þikâyetsiz lakin böyle dümen kýrmamýþ yýlmamýþtý aþk aþk olalý
Sosyal Medyada Paylaşın:
KILINÇER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.