FA-RE'Lİ KÖYÜN KAVALCISI

Hemen herkes bilir bu masalý sanýrým...
Ya okumuþtur ya duymuþ...
“FARE’LÝ KÖYÜN KAVALCISI” caným...
Çocuklar dinleyerek uyumuþ...
Nasýl mý derseniz...anlatýrým,
Ama kýsaca...hikâyesi þuymuþ...

Bir yerlerde bir köy var ki...
Basmýþ mý bir gün köyü FARE’ler...
Ne tarla býrakmýþlar ekili...
Ne mutfak komuþlar...ne kiler...
Kovsan gitmez de öldürsen bitmez...
Ýllaallah demiþ de köylüler...
Ýllaallah! Ama yetmemiþ çareler...
Tam umutlarý tükenmiþken...biri,
Çýkmýþ demiþ ki “kurtarýrým sizi!
Ama...ne istersem verirsiniz...”
“Aman! ” demiþ köylüler...
“Veririz! artýk siz bilirsiniz...
Çare sizde...tek çaremiz sizsiniz...”
Konuþup görüþmüþler...
Adam ne istemiþse...istemiþ...
Çaresiz “Evet! ” demiþler...

Adam bilirmiþ aslýnda...
FARE’ler sever iki sesi...
Bunlar porte’nin FA’sý...RE’si...
Bu notalardan kim çalarsa...
Yani FA’yý RE’yi...
Hepsinin gelirmiþ o sese gidesi...
Almýþ adam kavalýný eline..
Baþlamýþ üflemeye FA ile RE’yi...
Bunu duyan FARE’ler...
Bizi çaðýrýyor diye...
Takýlmýþlar kavalcýnýn peþine...
FA-RE...FA-RE...diye diye...
Toplayýp da tüm FARE’leri...
Kavalcý epey gitmiþ öteye...
Ýyice uzaklaþýnca köyden...
Kesmiþ kaval çalmayý birden...

FARE’leri býrakýp orda dönmüþ köye...
Köy ki köy deðil sanki bayram yeri...
Kimse fark etmemiþ önce FA - RE’ciyi...
Sonra durulmuþ oturmuþ kalabalýk...
O zaman konuþmuþ kavalcý...”artýk,
Verin bakalým benim hakkýmý...”
“Yok ya! bir kaval çalmakla...
Ýstenir mi bunca þey yiðenim? ..”
Hadi ordan! demiþ köylüler...vermemiþler...
Kavalcý demiþ ki içinden...
“Demek ki vermiyorsunuz...
Günah benden gitti...siz istiyorsunuz...”

O gece gizlice çýkýp gidip o yere...
Bakmýþ ki duruyor bütün FARE...
Üfleyip kavalýný n’eyini...toplayýp yine...
Getirmiþ geri ki ders olsun köylüye...
Sabah...”aman! ” demiþ köylüler...
“Geri gelmiþ tüm FARE’ler...”
Adam hazýrlanýrmýþ gitmeye...
“Biz ettik...sen etme...”
“Aman! ” demiþler...”aman gitme! ..”
Dinlememiþ onlarý kavalcý...
Vurmuþ yola sessiz...sakin...
O ne? ...bir diþi FARE de...
O’nun peþinden geliyor lâkin...
Vurulmuþmuþ kavalcýnýn kaval mý? ..
Düdük mü? ..n’eyse n’eyine...
Zaten kimse bakmazmýþ yýllar yýlý...
Ki bu diþi’nin yüzüne...
Çalsýn...çalmasýn düþüvermiþ peþine...
Birlikte köyden uzaklaþmýþlar...

O dört göz! ..o kel! ..o kavalcý! ..O da? ..
O FARE de sen misin gül’üm? ..
Hayat mý bu ya? ..hayat mý? bu yaþarken ölüm! ..
Kalsaydýn köyde...
Öööyle tek baþýna...
Gitmeseydin kavalcýnýn...
Kavalýnýn...n’eyinin...þey’inin peþinden...
Sebep olmasaydýn...
Bu yaþda bu gözyaþýma!

23.07.2005/20.30
Sosyal Medyada Paylaşın: