aðaçlarýn rüzgarla dans ediþini izlerken yalnýzlýk çanlarý gölgesiyle düþtü þehrime
biraz daha görebilmek için cama yaklaþtýkça nefesimin buðulandýðý gözlerimin göremeyeceði usta bir ressamýn elinden düþen fýrçada sokaklarýn kýþlara pazarlandýðý resmin karanlýðý oldun...
saçlarýmýn aynada sensizliði alkýþlamasý günahlarýn ipe asýlýp idam ediliþi gibiydi giderken düþünmekten terk etmiþim kendimi...
oysa hiç bir yol yol deðildi gidiþime hiç bir gerçek delil gösterilemezdi en çok aç kalmak kudurtur sanýrdým senin kýtlýðýna düþmemiþken...
þimdi bin bir yol varken sana birini bile seçemeyecek kadar korkak olmak çýkmaza varmadan týkanmak aþký anlamadan aðlamak inandýrmadan yaþamak ben yaþýyorum deme bana sen bende öldün anlamayarak...
rüzgarýn resmini çektiðim yapraklarýn suya düþen gölgesinde sallanýr, akýverir bir kalpten bir kalbe ...
yorulmadan kaçýverir bir aþk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşkın ce hali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.