Ey insan! Sen bir damla su idin Düþtün ana rahmine Sonra þekil verdi Yaradan Derken dört aylýk oldun Mevla’m üfledi ruhundan Taa o zaman sayýldýn Artýk, sende bir insan.
Günler aylarý kovaladý durdu Derken tam dokuz ay doldu Senn dünyaya geldin Bu çile yüklü dünyaya Yaþlý gözlerle merhaba dedin.
Zavallýydýn doðduðunda Bakýyordun çaresizce Bir o yana, bir bu yana Muhtaç idin sankide Bir þefkat abidesine Çünkü ne tutuyordu elin Nede dönüyordu dilin Ve rahmetiyle Rabbim Ayaðýnýn altýnda cennet olaný Seni binbir zahmetle Karnýnda taþýyaný Anneçiðini yolladý
Ve baþladý, binbir zahmetli Bir hayat serüveni Çile dolu bu yolda Hep, annen vardý yanýnda Acýktýn emzirdi Susadýn içirdi Öyle günler geldi Yemedi yedirdi Giymedi giydirdi Seninle aðladý Seninle güldü.
Baban iþte güçte Hep çalýþýp didindi Size iaþe getirdi Annen piþirdi, sen yedin Yýllar geçmeye Sen, büyümeye baþladýn Gün oldu süründün Gün geldi yürüdün Ve nihayet dillendin Sen bunlarý yaparken Annenle baban Uçarlardý sevinçten.
Derken geldin okul çaðýna Dedin sevinçle merhaba Bu bambaþka dünyaya Ama sen, yine muhtaçtýn Annen ile babana Kýlýk kýyafet düzdüler defter kalem aldýlar Yavrum okusun diye Hep yanýnda oldular.
Bittimi ey insan! bitmedi Muh taçtýn bir öðretmene Ýlk, orta ,lise ve üniversite Tam onbeþ sene Piþtin, bir kývama geldin Hocalarýn elinde
Büyüdükçe dertlerin çoðaldýkça çoðaldý Muhtaçtýn ey insan Yabir iþverene Yada bir miktar sermayeye Dderken geldi çattý Nihayet evlenme çaðý Uygun bir eþ bulundu Düðün dernek kuruldu Esas gerçek hayat Ýþte yeni baþladý Þimdi rýzýk kazanan Gözetip kollayan Ebeveyn oluverdin Çola çocuða Torun torbaya karýþtýn Derken altmýþa, yetmiþe Merdiven dayadýn Ellerin titremeye Belin bükülmeye baþladý Öyle zaman geldiki Çaresiz ve acizdin Týpký doðduðun gün gibi Þimdi yine acizsin Muhtaçsýn evladýna
Son günler geldi çattý Azrail kapýn çaldý Verdin son nefesi Kuþ kafesten uçuverdi Günahýyla sevabýyla Bir hayat sona erdi
Nihayetinde bu bir dünya hayatý Burasý ahýretin ekin tarlasý Evvelin bir damla suyken Doðdun, büyüdün ve öleceksin Bu çileli hayata elveda diyeceksin Nasýl yaþarsan öyle öleceksin Nasýl öldüysen öyle dirileceksin Sakýn! kýrma kimsenin kalbin Mutlaka hesap vereceksin.
Hüsnü ÖNDER 05.03.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
HÜSNÜ ÖNDER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.