Ýki bin yedi yýlý, otuz temmuz, saat on iki otuz’du Deprem oldu sanki on iki otuzda hayat durdu Olasý deprem gibi bizi çok kötü vurdu. Ýþimizle ilgili ticari kayýtlarýmýz silinmiþ, Tüm alacaklarýmýz ve geleceðimiz’de silinmiþti Borçlu olanlardan kimi ödemeyin bilgisayarlarý silindi derdi Bu kötülüðü yapanlar Allahýn dan bulsun dedik Fkat Allahýn kulun’dan bu kötülüðü biz bulmuþtuk Üzerimize iþimiz çok kötü yýkýlmýþtý O günden bu güne yýkýntýdan çýkamýyor Yetmiyor çabamýz kurtulmaya çalýþýyoruz Aðýr olan yýkýntýdan bir türlü kurtulamýyoruz Yýkýntýnýn altýndan içeriden dýþarýya baðýrýyorum. Orda kimse varmý, sesimimizi duyan varmý diyorum, Sesleniyorum yýkýntýlar arasýndan, dýþarýdan çýt çýkmýyor Hissediyorum kazma seslerini duyuyorum Dedikodumuzu yapanlarý mezarýmýzý kazanlarý biliyorum Etrafýmýzdan kaçar gibi giden iyi gün dostlarýmýzý Arayýp sormayan uzaklaþan eþ dost ve akrabalarýmýz Uðraþýyoruz ama hala çok zor baþaramýyoruz Dýþarýdan umudumuzu kestik içeriden çabalýyoruz Bakýyorum bu zorluklarda nefes almaya çalýþýyoruz Daha ölmedik yaþýyoruz, Çýkmayan candan ümit kesilmez diyor Çabalýyor çalýþýyor genede bekliyoruz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
cemalus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.