kara bir leke gibi gittikçe büyüdü alnýma sürülmüþ yalnýzlýk kapalýydý tümü kurtulma yollarýnýn patlýyordu piþmanlýk ve her þey içimde volkanlara durup
yazýk ki kalýplaþmýþ sözlerin ötesinde seyredemiyordu hiçbir tümce
bir gün alev alýp yükseldi asi yangýnlar aniden göðsümün derininde el deðmemiþ en ücra köþelerde
garip bir sancýsý vardý ilkin biraz korku heyecan biraz da sinmiþti iliklerime kadar laneti hiçsizliðin
yeknesaklýðýnda kaybolan her gün sýzdýrýyorken duvarlardan deliliðimi ihtilallerin baþladýðý an kaynadý ve kanadý yer-gök
rastgele atýlan her oltayý yutan bir balýk
parçalanýyordu bilinmezin dokunulmazlýðý tel tel ve irtifasýný yitirmiþ bir kahroluþla koyuverirken kendini çýrpýnýþlarla teslimiyetini veriyordu ellerine durulmaz aþkýn
yasak saatlerin akýl çelen meyveleri vurur þimdi baðrýma þehvetle atarým artýk ne varsa üzerimde ve kalakalýrým çýrýlçýplak olduðum ve öldüðümce
leylak renginden mora çalan sýkýntýlarý nadide bir oya gibi örülmüþ þüpheleri ýssýz köþelerde iþlenmiþ yalnýzlýðý sýyýrýp býrakýrken kollarýna kaldýrýp zehirle doldurulmuþ kadehi þerefe latin bir þarkýnýn namelerinde sunulur aþk aþka kýzýl bir öfkeyle
ýlýk akýntýsý kanýmýn yeniden yol bulurken damarlarýmda temposuna kavuþuyor yeniden daðlanan yüreðimde atýþlar ýsýnan günü üzerime geçirip himayesine býrakma aný yalnýzlýðý aþka
kalabalýklar içinde kimsesizliðe oynanan oyunun son kurbaný kim ve bense kayýplarda kendimleyim ve hatta gün anadan üryan kollarýmda
baktýðýnda benden yana yanacaðýz güneþin koynunda soluksuz
atilla güler
eskiler býrakmýyor yakamý ne zamandýr...’07
Sosyal Medyada Paylaşın:
Atilla Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.