buðulu camlarýn ardýna saklanmalý ölü yüzleri yalnýz sevdalarýn
hep var imiþ gibi gülümsemeli yine de gidenlerin ardýnda
kalan neydi ki bir kez daha düþünmeli solan bir yaprak ya da bir serçenin ölüme çarpan yüreðini ve yalnýzlýða çaresizliðini
þimdi açmalý bütün camlarý buðularý çözmeli yürekte serçeler girmeli odaya ýsýnmalý yüreklerinin kanatlarý sonra uyumalý yanýbaþýnda bir ten, bir nefes sýcaklýðýnda o serçe sessizce
bu kahýr zincirlerini kýrmalý artýk yaþamdan yana sanal yalnýzlar pencereni açtýðýn anda biter oysa yalan sarýsýdýr güz solgunu yalnýzlýklar …
Mert YÝÐÝTCAN 13 11 2011 beykoz / istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mert YİĞİTCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.