Koyu karanlýk saatlerin ardýnda yine hayal kuruyorum Özlediðim yaþamýn nefesini hissediyorum bedenimde Þimdi ben BEN’miyim diye sormak zamaný aynalara… Evet bu yüz bana ait. Bu gözler, bu kaþlar… Bir þey faklý sadece Gözlerimdeki anlam… O SEN’sin… Senden bana kalan ifade. Özlemek anlatýlýr bir þey olsaydý, Sadece SEN derdim. Sonrada üç nokta koyardým ki, Sen tamamlayasýn bir gün. Gelmeyiþler korkutmuyor, Yada kavuþma zamanlarýnýn telaþý. Kendimden korkuyorum Seninle yaþayamamaktan Bir nefes olamamaktan,yetememekten, Uzanamamaktan. Zamanýn dipsiz olduðunun fakýndayým, Kelimelerin de anlamýný veremediðinden. Nasýl anlatýlýr,nerden baþlanýr yada nasýl yaþanýr, Fikrim yok. Bütün olmak,yaþamýn tek yolu olmak,sevda olmak, Anka kuþu olup, kaf daðýna uçmak.
Gün sensizlikle baþladý yine Sensizlikle biteceðini bilmek günden koparýyor beni. Zaman sensizliðin derdinde takýlan dakikalarda yaþýyor Zaman yaþýyorda,ben zamanýn neresinde yaþýyorum. Dünyanýn hangi kýtasýnda sen varsýn? Hangi mevsim senin mevsimin? Hangi topraða basar ayaklarýn? Hangi pencereden bakarsýn? Senin soluduðun havada olamamak içimi acýtmýyor. Çünkü ben zaten senin soluduðun havanýn anlarýndayým Sen de zaten benim soluduðum anlarýmsýn. Ruhumsun,yarýmsýn. Sesim,yüreðim,hayatýmsýn. Ýþte o cümle… Seni seviyorum… Yetmedi yine her zaman olduðu gibi. Yetmedi seni seviyorum demek…
Mirage
Haziran-2007 Sosyal Medyada Paylaşın:
Mirage Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.