Baharýn bu güzel ayýnda Duygularýn depreþiminde Yeþilin tonunda Meþede, ardýçta, kayýnda Aþkla biten her cümlenin sonunda Sen varsýn…
On ikiden vurdu beni On yedilik yüreðin. Ayaklarýmýn serseri adýmýnda Mesafesiz kaldým sana deðin. Þimdi en güzel duygularýn tadýmýnda Sen varsýn…
On yedi yaþým Hayat arkadaþým Ýmkansýzlýðý imkan eden, Gözlerimin içine baktýðýnda Saatleri an eden, Abýhayat olup Ölü bedenime aktýðýnda, Çirkefliðe isyan eden Asiliðimde Sen varsýn…
Birbiri ardýna Son buluyor elemlerim. Sabaha umutla Uyanabiliyorum. Aklýmý kemiren ikilemlerim Hafakanlarým terk ediyor beni Yediðim aþa, içtiðim suya Kanabiliyorum. Doðan güneþin ilk ýþýklarýnda Sen varsýn…
En güzel renklerin Þiir olup duvarlara yazýlan Boyalarýnda, En güzel nakýþlarý iþleyen Genç kýzlarýn Oyalarýnda Sen varsýn…
Öðle sonrasý Tatlý uykularýn rüyalarýnda Ezilen çocuk yüreklerinin Hayal dünyalarýnda Sen varsýn…
Siliyorum tüm sevgileri Kalbimin kapýsýna kilit vurdum. Ýsmin heceleniyor titrek sesimde Sensin benim yerim yurdum. Nihayet son nefesimde Gelip kapýna durdum. Aç kapýyý! Baþtan ayaða Ben varým Sen varsýn…
30 Nisan 2005
Ömer Bolat
Sosyal Medyada Paylaşın:
By_Siyasa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.