Avuçlarımda Çocuk Ağlıyor
Yüreðimize uzanan
Ellerin gölgesi siyahtýr dudu dillim
Dokunmalarda kýrýlýr, daðýlýr tespih tanesi gibi
Gözyaþlarýmýza oyalý mendil arama
Silersen akar, tuzlu su gibi
Hazan mevsimin rüzgârlarý sert esiyor
Göðsümün üzerinde kýrbaç gibi
Geçmiþimin karanlýk koyaklarýnda
Aþkýmý yargýlama
Yaðlý ilmeklerde sallanýrým idam
Mahkûmu gibi
Sonbaharýn hicranlý yapraklarý yere düþüyor
Dökülen her yaprak yeryüzünü örter gibi
Avuçlarýmda bir çocuk aðlýyor
Anasýný kaybetmiþ yetim gibi
Sesler içimi titretiyor dudu dillim
Ýçimi titretiyor
Sanki zemheri ayýnda kalmýþ gibi
Yüreðin
Karanlýk köþelerinde saklambaç oynuyorum
Boðaza sallanan kör býçaklardan kaçar gibi
Dudaklarým, yokluðuna yarýlmýþ kan damlatýyor
Sanki gökyüzü yeryüzüne aðlar gibi
Üstüne tünediðimiz
Kuru aðaçlardan kuþlar uçuyor
Yanýk tenlim
Kandý kýrýlmýþ her biri, bir yerlere düþüyor
Sanki bir daha uçmayacaklarmýþ gibi
Gözlerimiz
Suskun hayatýn siyah beyaz resimlerini
Çiziyor bir tanem
Çoban, ressamýn eline de vermiþ fýrçayý
Sanki alnýmýza kara yazý yazar gibi
Yüreðimin karanlýk þehirlerinde
Ormanlar yanýyor dudu dilim
Yeryüzünü yakar gibi
Uzak daðlarýmýn mor sümbüllü koyaklarýnda
Âþýklar türküler söylüyor cennet gözlüm
Türkü söylüyor
Sanki aþkýna bir garip ölmüþ de
Uðruna aðýtlar yakar gibi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurettin AKSOYLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.