PRUSYA MAVİSİ

Saçlarýn her zamankinden beyaz yar
Yoktu böyle gönül sarhoþluðun
Zamanýnda yaðarmýþ kar.
Akýl almaz gidiþlerinde ben yorgun
Sende dil tükenmiþ adamakýllý suskun
Ýstasyonda bekleme pimi çekilmiþ
Bomba gibi kalbim,
Bir fýrlasa uçacak yerinden
Geriye bile bakmaz seven halim.
Kalabalýklar tükeniþim,
Kalabalýklar serzeniþim
Geride yalnýz kaldý benliðim.
Kokuþmuþ bavullara, doluþmuþ sevdalar
Bayat ekmek küfünde, taze simit kýrýntýlarý,
Raylarda saçlarýmý canýmý unutup
Olmadýk bir intihar saçmalýðýna soyunuyorum.
Ýrkiliyor kanlý kemiklerim
Kimleri hiçe sayýyorum.
Ben artýk karlarýn eksi derecelerde yaðmadýðýný biliyorum.
Ben artýk zamaný suçlayamýyorum.

Serpil Tuncer



Sosyal Medyada Paylaşın: