Dul Yaprak...

Dul yapraðýn öyküsü bu.
Sadece hissettiði poyrazlarý ,
Küskün anýlarý aðacýna,
Taze kabuðundan keser.
Ama kalabilir mi,
Bir yüzük baðlýlýðýnda yaþamýna.
Bilir mi kopacaðýný kýyametinin,
Rüyasýnýn gerçeðe deðiþeceðini.
Kalan hüzün boþluklarýna,
Akacak iki damla yasýný
Saysa da kalmayacak giden.
Her þeye raðmen,
Adýný seviyor o yaprak;
Sýrada, farkýnda
Sondan sesler fýsýldayacak
Damarlarýna, hiç uðruna.
Ýhanet kýlýfýnýn baþýnda
Yanýndakinin gidiþi aþký çaðýrttý.
Haykýrdý: Koynumda biri olacaktý?
Kýrmýzý olur akþamý, dönmez ki
Gittiði yer yanýndakinindi…
Akþamýn kýrmýzýlýðýna itafen;
Yüksekten düþtü yavaþça ve hüzünlü.
Kalmak istemedi asýlý inatla,
Kapadý gözlerini, yavaþ ve hüzünlü…





Sosyal Medyada Paylaşın: