sahi,
nedir bu yaþamak dedikleri,
öpülmemiþ genç kýz dudaðý
zifaf heyacaný mý?
yoksa,
düþüp,
masmavi bir sevdanýn peþine,
ölmek midir,
simsiyah acýlarýn yalnýzlýðýnda?
nasýl bir þeydir bu ana kucaðý?
sirkeci garýndan daha mý sýcaktýr yüreði?
ve ninnileri
daha mý bir güzeldir
tren sesilerinden?
nerden bileyim,
kimselerin toplayamadýðý
bir demet acýyým ben…
dað baþlarýnda savrulan…
Ahhh o
dinmeyen açlýðýmýn ardýndan,
koca bir mutluluk gibi yediðim,
çalýnmýþ simit doygunluðu
çocukluðum,
Ahhh o
kimsesiz sarhoþlarýn,
ayak sesleriyle büyümüþ
kaldýrým taþý
gençliðim,
affedin beni…
oðlum
Mehmet,
iyi düþün hele,
sakýn,
gül rengi bir umut olmasýn yaþamak
her yapraðý dar aðacýnda sallanan…
Mehmet COÞKUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.