SONBAHARIN ÇOCUKLARIYDIK

Yaðmur bile aðlardý,
Bulanýk þehrin kuytu köþesinde,
Biz çocukluðumuzu özlerdik,
Her zaman gülerdik,
Bu þehir bizi sevmezdi,
Sýðamadýk,kaldýrýmlarýna,
Sokaklarý soðuktu
Biz sonbaharýn çocuklarýydýk,
Yine de hep,
Gülerdik.
Yokuþlar nefesimizi keserdi,
Boðuk boðuk öksürüðümüzü,
Ciðerimizde gizlerdik,
Þehrin sisli akþamlarýnda,
Babamýzýn yolunu gözlerdik,
Somun ekmek ýsýnýrdý sobalarýmýzda,
Annemizin gül kokusu bile,
Bastýramazdý rutübet kokusunu,
Soðuktan moraran ellerimizi,
Isýtamazdý nefesimiz,
Biz sonbaharýn çocuklarýydýk,
Yine de hep,
Gülerdik,
Badem aðaçlarý sarartýrdý kendini,
Sanki bize küser gibi,
Uzun uzun apartmanlar,
Manzaramýzý keserdi,
Her ay yýkarlardý komþumuzun evini,
Ne güçlü kadýndý,Semiha Teyze,
Yýkakmamýþlardý onun güçlü ruhunu,
Biz sonbaharýn çocuklarýydýk,
Yine de hep,
Gülerdik,
Dört nala koþardýk,
Yeni dökülmüþ asfalt üstünde,
Minik ayaklarýmýzý yakardý koru,
Tahtadan tornetlerdeydi mutluluk,
Üzerinde yokuþ aþaðý inerken,
Bulutlara deðerdi ellerimiz,
Pamuk helva gibiydi düþlerimiz,
Bulut gibi beyaz,þeker gibi tatlý,
Ve biz gözyaþlarýmýzý,
Avuçlarýmýzda, biriktirip,
Hayat çiçeklerinin,
Dibine dökerdik,
Umutlarýmýz,solmasýn
Hep yeþersin diye....

Yazan:
Sýdýka Çal
Sosyal Medyada Paylaşın:

ankas Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

KIÇI KIRIK DÜNYA SONBAHARIN ÇOCUKLARIYDIK AŞKIN MASKELİ YÜZÜ SAĞIMDAKİ MELEK KARA DÜŞ DELİ BOZUK KAYGILAR