gün akşamlıdır sultanım...

Gün akþamlýdýr sultaným…

Hayat, sýrtýna geçirdiðin yamalý fanilik.
Bürünür bir gün yaþlýlýk gömleðine gençlik.
Hiç beklemediðin anda kafesinden uçar güzellik.
Gün akþamlýdýr sultaným…
Ýpekten hayali kumaþlar, bedeni saran iki metre kefenlik.

Aðlayarak geldiðin bu alemdeki gurur da nedir?
Son anda, fayda vermez piþmanlýklar akla gelir.
Süsleyip durduðun endamýn, musalla taþýna serilir.
Gün akþamlýdýr sutaným…
An an tükenir ömür, adým adým ölüme kilitlenir.

Güzellik maziye gizlenir, atide kýrýþ kýrýþ yüzler.
Burnunun ucunu görmez, adýna methiye dizilen gözler.
Þanslýysan, ardýndan rahmet için açýlýr eller.
Gün akþamlýdýr sultaným…
Aðzýný açmýþ seni de yutar, son durak kabirler.

Tarihin tozlu sayfalarýnda, ölmem diyen Karunlar.
Hani nerde Ýbrahimi ateþe atan Nemrutlar.
Hesap için sýraya geçer boynu bükük mazlumlar.
Gün akþamlýdýr sultaným…
Kahkahaya dönüþür, ardýndan yakýlan aðýtlar.

Maðrur maðrur dolaþtýðýn mekanlar viraneye döner.
Mezarlar kapý olur tüm yollara, ömür biter.
Bülbüller susar, solar can bahçesinde güller.
Gün akþamlýdýr sultaným…
Ýnsan bu, topraktan gelir ve geldiði yere gider.









Sosyal Medyada Paylaşın: