H O Ş Ç A K A L Ş E H İ R

Yýllara baktým da habersiz,
nasýlda gitmiþler sessizce
yaþadýðým þehre baktým
bu þehir bizim þehir deðil artýk
taþý topraðý beton olmuþ

þehrin surlarý vardý
surlarýn burçlarýnda göçmen kuþlar ,
gelirlerdi baharla beraber,

bazen erken,zamansýz
mart ayýnda kar yaðardý;
biz ona" hacýleylek karý" derdik.
onlarla beraber üþürdük
güneþi beklerdik ,
konuklarýmýz üþümesin diye

hatýralarýn peþinden baktým da
bir yer bulamadým
gençliðime tanýk
bir caminin þadýrvanýndan baþka

okul dönüþü tesadüflerle
karþýlaþtýðýmýzý sandýðmýz,
ilk aþkýmýz çoçuk gibi,masum,
hala,ürkek bir güvercin

yýldýzlar görünürdü
þehrin her yerinden
ay akçaydý her gece

dar sokaklar cadde olmuþ
þehir artýk büyük bir metropol
arýyorum hatýralarý
virane kalýntýlarda
bir resim kalmýþ; siyah beyaz

o heyecan hala saklý
yüreklerimizde
hoþça kal þehir...


Sosyal Medyada Paylaşın: