ANKARA

Ne deniz kenarýnda bir þehir,
Ne de ortasýnda bir nehir.
Ýþte derli toplu bir þehir.
Benim doðduðum kent,
Yaþadýðým,nefes aldýðým baþkent.
Sen gönlümün sultaný,baþýmýn tacý,
Barýnda yatýyor,büyük kurtarýcý.
Sen çocukluðum,gençliðimsin,
Sevda soluðum Ankaram sýn,
Anavatanýmýn gözde þehrisin
Þehirlerin baþý, Baþkentisin
Sana gönülden baðlýyým.
Kimin iþi düþerse,kim kalýrsa dara,
Ýmdada sen yetiþirsin Ankara.
Meþhur tarihi kalesiyle,Etnoðrafya,
Müzesiyle,Anýt Kabir de
Yanan meþalesi ile,Armudu ile,
Keçisi ile,seymeni,havasý,tavasýyla
Sevilmeye,övülmeye deðersin.
Varsýn denizin olmasýn,ne çýkar?
Kalbim sende atar,Atam seni seçmiþ,
Adýna Baþkent katar.Sen hür oldukça,
Laik kaldýkça,Þehidim yerinde rahat yatar.

Ametist



Sosyal Medyada Paylaşın: