Bir kilo sýzmasýndan saf zeytinyaðý alýp, bir paket yedi bahar yanýna, param yettiði kadar da taze ekmek alýp üstüne, sýrtýma da vursam sazlarýmý, þöyle gazete serip Beþiktaþ’ta þâirler parkýnda bir banka yayýlsam.
Melamin tabaða döküp zeytinin yaðýný, karýþtýrsam yedi bahara, ekmeðimi bölüp bana bana yesem. Bir þarký söylesem sonra, bir þiir okusam. Bir türkü tuttursam, bir fýkra gelse aklýma. Sahi kim gelir yanýma, katýlýr keyfime? Sorarým?
Konuþurduk hem;
Geçim derdi… Van depremi… Bölücü terörü…
“Nolcak lan bu memleketin hâli!”
Sanki kendi kýçýmýzý kurtarmýþýz gibi, bilmiþ bilmiþ konuþsak. Çöpçüler bile eðlense duyduklarýndan…
Ýstanbul 10 Kasým 2011 – 18.21
Sosyal Medyada Paylaşın:
muharremali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.