Demir almanýn vakti gelmiþti bu limandan
Daha baþka ufuklar bekliyordu bir yandan
Þiir yazma faslýna, veda etti kalemi
Din ile çözmek için dünyevî ikilemi
Adýný sildirdi Ebebiyat Defteriʼnden
Bir iki satýr dahi kalmadý eserinden
Kara kalemi kýrdý ve bu defteri de dürdü
Eþþeðini Niðdeʼye deðil Mekkeʼye sürdü
Hakikati görmüþtü, ecel gelmeden evvel
Artýk kýrýlmalýydý etten kemikten heykel
Hayat yolu kýsaydý ve vakit de çok dardý
Tek bu yüzden þiire, katkýsý bu kadardý
Dünyayý sallýyordu tam bir zelzele gibi
Derinden geliyordu bir ses velvele gibi
Bu âlemde bulamadý aþktan aradýðýný
Ama bulmuþtu kalbe neyin yaradýðýný
Kadýnlarý çýkardý, fikrinden ve zikrinden
Kurtulmak istiyordu þehvetinin kirinden
Bu latif, diþi varlýk, hakikate gölgeydi
Âþýkýn rûhu için bataklýk bir bölgeydi
Bir daha dolaþmadý bataklýk etrâfýnda
Anka gibi yaþamak istiyordu Kâfʼýnda
Kâf Daðýʼnda çiçekler, açmýþtý türlü türlü
Gârýnda bir yâr vardý ki nübüvvet mühürlü
Bu Kýtmýrʼin hedefi nûrun mahzeni Hîrâ
Hep ölmek istiyordu, gark olarak envâra
En sonunda gelince, yaþý tam otuz beþe
Daha çok yaklaþmýþtý o nûrânî Güneþe
Her varlýk yavaþ yavaþ gidiyor bir zevâle
Kabirde rûha lazým, biraz nûrdan nevâle
Nûrlara uçuyordu bu pervâne düpedüz
Tek ideali onda yanmaktý güpegündüz
Vedanýn tam vaktidir, þimdi edebiyata
Baþlayabilmek için yepyeni bir hayata
»Ebediyyet« emeli, »edebiyattan« evlâ
Ebyât deðil de âyet istiyor yüce Mevlâ
Elveda dostlar ve Edebiyat Defteri!
Artýk burasý deðil þâir Sonerʼin yeri
Soner ÇAÐATAY (11:32) 3 Kasým 2011 / Wuppertal / Almanya
Fotoðraf: Sevgili dostum Mehmet Cetin