Linç
Ýzzetten zillete, düþtük düþeli,
Saçlarým tarumar, tararým yoktur.
En yakýn dostlara, olduk el eli,
Kapýmý çalýp ta, ararým yoktur.
Nice fidan diktim, tez devirdiler,
Selamý keserek, yüz çevirdiler,
Var günlerim oldu, çok severdiler,
Þimdi adýmý da, anarým yoktur.
Karalar çökünce, ak pak rengime,
Belirsizlik yaðdý, bütün bellime,
Aðlarým, sýzlarým kendim kendime,
Bana benden baþka, yanarým yoktur.
Güz gülleri gibi sarardým soldum,
Döküldü yapraklar hüzünle doldum,
Evvel gülistandým, þimdi har oldum,
Bülbülü Þeyda’ya, yararým yoktur.
Herkes eteðinden, býraktý taþý,
Kim bilir kaç yerden, yardýlar baþý,
Mihnetten çaðlarken, gözümün yaþý,
Cümle âlem derki, zararým yoktur.
Gönül divanýnda, kýrdým kalemi,
Ben kendi üstüme, çektim elemi,
Kimselere isnat, etmem çilemi,
Aleyhte verilmiþ, kararým yoktur.
Bu kaçýncý darbe, bu kaçýncý linç,
Sözüm geçmez oldu, nazým ise hiç,
Þimdi kederliyim, kalmadý sevinç,
Yaralýyým yara, sararým yoktur.
09.11.2011…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.