Demir aldık
Arkada býrakýp maddi dünyayý,
Artýk bu limandan, demiri aldýk.
Býraktýk hayali, geçtik rüyayý,
Mana denizine, gemiler saldýk,
Dediler; körfezi terk etmek yetmez,
Her an bir þen-denin, þenleri bitmez
Bu rotada gemi, tevhitsiz gitmez,
Bir baþka limanda, bilene vardýk.
Kaptanýmýz ehil, vasýflar sabit,
O kendi iþine, kendidir þahit,
Gözleri kesrette, özünde vahit,
Kerem dümeniyle, deryayý yardýk.
Dýþýmýz zemheri, içimiz kordu,
Deniz kabarýnca, yol almak zordu,
Dalgalar dinmedi, fýrtýna yordu,
Fizik, metafizik, kimyayý kardýk.
Geçtik materyali, hem de tenleri,
Elektron, nötron, hatta genleri,
Sonsuzluk küpünden içtik demleri,
Ýlahi sazlarýn, telinden çaldýk.
Atom parçalandý, hücre yarýldý,
Enerji dalgasý, nurla sarýldý,
Suretler kayboldu, gayba varýldý,
Oradan ervahý, âleme daldýk.
Zamansýz, mekânsýz, erkteymiþ erek,
Evren’ce gönüle, âþýk bu yürek,
Eþyalarýn aslý, bu olsa gerek,
Hayretler içinde, hayrette kaldýk.
Menzile varýnca, çýktýk karaya,
Hüsnü kabul görüp, girdik saraya,
Yaralý, merhemler buldu yaraya,
Sabýrla, þükürle, Hamd ile sardýk.
07.11.2011…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.