Bu þair bu kalem seni yazardý seni söylerdi Hece hece satýr satýr gece gündüz seni dilerdi Her kelimede her yazýlan sözcüklerde sen vardýn Týpký bir ressamýn tuvale çizdiði resim gibi Týpký bir bahçývanýn baktýðý gül bahçe gibi Seni çizer seni þekillendirirdi bu þair Ansýzýn çekip gitmen vedasýz çekiliþin gibi Ayrýlýk rüzgarlarýnýn estiði yüreklerden Kýrýldý kalem þair öldü o gün/
Mumun yanýþý alevinin sönüþü oldu aþk Bu kadar kýsamý sürdü mutlu sanýlan aþk Ýki yabancý iki düþman olduk þimdi sanki Bu kalp bu yürek ölse de unutmaz inan ki Bu muydu ALLAHA etiðin yeminin Ben olmadan sen yaþayamazdýn hani Gittiðin yerler bayram mesire yeri sanki Bu þair öldü kalemi kýrdý artýk zalim/
Biz sevmeyi baþaramadýk olmadýk iki sevgili Ýþte bu yüzden kalem kýrýldý þair öldü sevgili Ýki ayrý mezar kazýlacak üzerinde vefasýz yazýlacak Okuyan dinleyen gören her kes ibret alacak Bu kalem seni bir daha inan asla yazmayacak Bu þair maziye acýyla hüzünlere geri dönecek Öldü þair kalem kýrýldý sevgili…
kosarli47/mehmet emin dað Sosyal Medyada Paylaşın:
kosarli 47 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.