OYUN SANMIŞTIM
Hani küçükken beni öpüþün vardý ya
Hani sarýlýp yavrum deyiþin
Hani annem ;
Hani aðladýgýmda gözyaþýmý siliþin vardý ya
Ýþte o anlarý özledim küçüklüðümü özledim annem
Öpüþünü koklayýþýný beni kollarýna sarýþýný özledim
Yürekten yavrum diyen sesini özledim
Nisan ayý bahar ayýdýr dimi annem
Babam senin bahar ayýný sevdiðini söyledi
Bana sakýn darýlma kýzma annem
Çünkü ben sevmiyorum artýk baharlarý
Kuþun ötüþünü, çiçeklerin açýþýný sevmiyorum
Çünkü ben ,çünkü ben seni
Nisanýn birinde baharýn göbeginde kaybettim
Herkez baharýn mutlulugunu tadarken
Sanki benim dünya baþýma yýkýldý altý yaþýmda
Aðladým belki ama herþeyden habersizce
Geri gelirsin düþüncesi içinde agladým
Bilmiyordum ki annem
Senin hiç gelmeyeceðini bilmiyordum ki
Çocukluk aklýmla bir baharý bekiyordum
Hani baþka baharda bana bir oyun öðretmiþtin
Uyandýðýmda önce kýzýp sonra nisan bir demiþtin
Ýþte onu oynuyoruz sanmýþtým annem
Bilmiyordum ki annem çocukluk aklýmla böle bir oyunun olmayacaðýný
Bilmiyordum ki…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.