MEVSİM SONBAHAR

Mevsim Sonbahar

mevsim sonbahar
zaman,akþamüstü,
tek,tük çiftler görünüyor,
dökülen yapraklarýn arasýnda
parkta, oturuyorlar.
yagmur sonrasý hafif bir rüzgar
kuruyan yapraklarý koparýyor
dallarýndan.
agaçlarýn sessiz gözyaþlarýna,
dökülen yapraklarýn feryatlarý,
karýþýyor, inceden inceye.
þu bankta bir çift oturuyor,
hararetle konuþuyorlar,
yarýn bayram ya.
baþka bir bankta
yorgun bir çift var,
ben mi!
ayaklarým yapraklarýn içinde
hasretleri,özlemleri,ve tüm duygularý,
bogazlanmýþ,
sadece bakan gözlerle,
karýþýyorum kalabalýga.
yaprak misali, çaeþý,pazar çok yogun,
kiminin elinde simit,kiminde de dürüm,
kimi mutlu, sevinçli,
kimi üzgün,kederli,
her þeyin çok ve çeþitli oldugu
vitrinlere bakýyorum,
duygularým acýtýyor yüregimi,
özlemlerim bendini aþýyor an be an.
ne o?
gözlerimden yaþlar mý akýyor,
hayýr,hayýr.
hava soguk ondandýr,gözlerimin yaþarmasý,
ben aglamýyorum ki! ?
06.11.2011
Sosyal Medyada Paylaşın: