İçselliğimde Terennüm Etikçe

Evet

Ne kadar hasreti yaþasam da,

Solgun bakýþlarýnýn karþýsýnda yýkýlýyordum.



Çare adýna

Her neyi arasam yoruluyorum,

Ben sanýrým sadece derdimi anlatamýyorum.



Hissetmeden,

Tefekküre yönelmeden,

Demin kývamýna ermeden sana gelmiyordum.



Sevdanýn

Derinliðinde ki meþkini,

Feda olmakta, gösterdiðin yüceliði iyi bilirim,



Ýþte

O vakit ben çok sefilim,

Sana ram olmak adýna fevkalade kifayetsizim.



Aþk için,

Nefeslenmeyi öncelerim,

Lakin kalbi lekelerimle çok çaresiz bir nefesim.



Ruhum için,

Mefkûre bilmem kimin,

Haysiyet için, elbette ki kul olmakta bir seçim.



Ýdrak,

Kimin için bilelim,

Aþkýn halde bir dem olduðunu nasýl hissedelim.



Acizliðimle,

Þimdi kime ne deyim,

Nefsi marazlarýmla ben çok çileliyim fark ederim.



Kalbi,

Nizama eriþmeden,

Ruhi eminliði hissetmeden, seni nasýl anabilirdim.



Halinde,

Sudur eden o güzelliði,

Ýçselliðimde terennüm etikçe, fakirliðimi anýyorum.



Sana asla,

Layýk olmadýðýmý biliyorum,

O bakýmdan, sessizliðimle suhuletini yâd ediyorum




Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: