yüreðimi kavuran koca bir kambur sessizlikte yanan sensizlik kahpeliðini ruhuma vurmuþ yalan aþk kýrýlgan bir ýþýk içimin sokaklarýnda görmüyor ne var ki göz gözü
odamý dolduran melodide inleyen þarkýcý haykýrýyor yakarýþýný aðlamaklý “aman aman yandým aman kurþun gibi izler son bakýþtaki o gözler kaldý aklýmýzda”*
boynu bükük bir gül masadaki vazoda sýðýnýyor sözlerimden damlayan kanýn rengi kuruyan yapraklarýna kadehimde oynaþan kýrmýzý þarabýn sarhoþluðu damaðýmda süzülen dansý ve ben odamda bir baþýma
her yangýn yerinde kalan küllerde yeniden doðan lanet olasý bir soðuk bu bir boþluk…kahrolasý