sensiz geçen her gün damarýmdaki kanýmý dondurur yüreðimin tað ortasýnda çakan kývýlcým gözlerimi doldurur yürek gelmek ister amma ayaklar prangalý elim ayaðým baðlý yavrum açýk hava hapishanesindeyim ruhum yaslamýþ sýrtýný duvara ufka bakýyor gurbet denizi dizlerimi baðlýyor hayat zincirlerini kýrmaya kaderi ters çevirmeye gücüm takatým nefesim yetmedi caným þimdi kirpiklerin ýslak ne o aðlýyormusun sen her gözünden düþen yaþ beni de kahrediyor içiyorum bir bir þu gurbet zehirinii kadere nara atýyorum ben çýrpýnan kuþ gibi hasret tufanýndayým, yalpa atýyor kalbim kucaðýndayým oysa ben yýldýzlar kadar uzaklardayým, içimde sevdan nasýl ateþ için de yanýyorum ah bir bilsen böðrüme ayrýlýðýn hançeri saplý, kan kusuyorum ah þu ayrýlýklar olmasaydý tutacaktýn o sýcak elinle kalbimi ve sarýlacaktýn boynuma yumulacaktýn dudaðýma ben sende tükenecektim. ah þu ayrýlýk olmasaydý irfan KÖKTEN Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖKKUŞAĞI55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.