"BENİ MECBUR ETTİN"

Yokluðuma alýþ derdin,ben buna mecbur kaldým
Sudan çýkmýþ balýk misali çýrpýnýr yüreðim
Kalemim yazmaz oldu boþ kaldý sayfalarým
Çareler bir bir tükendi öylece kaldým


Gelmiyor artýk yazmak içimden þiirler
Senle birlikte uçup gittiler bütün sözler
Hep çalýyor artýk hasret dolu türküler
Yalnýzlýk pelesenk olmuþ dilimde iniler


Sen olmuþsun bedenimin bir parçasý
Yokluðunda eksik kalýrým varmý ötesi?
Düþmüþ omuzlar, adýmlar aðýr aksaktý
Çokmu silikti zihninde yüzüm, unuttun beni.


Sineme yasladýðýn baþýn yok artýk yerinde
sustu telefonum duyulmuyor sesin ahizede
parmaklarým aralýk kaldý saçlarýn nerde?
demek hissetmez oldun artýk beni,bu günlerde?


ÞAÝR: Sezai Konuk
Sosyal Medyada Paylaşın: