Dumaný tüten bir yangýn
Mahþerin ortasýnda ben
Yine yalnýzým kendimle
Sýrattan geldim yüreðine
Ýmlasý bozuk dilim tutuk
Kadavradan farksýz bir beden
Parçalara bölünen canýmýn
Aldýðý nefes kadar yakýným
Gökteki yýldýz uzaklýðýsýn
Var ile yok arasýnda bir aþk
Sen yasaklý ben kara sevdalý
Aklýmsa düþünmekten yorgun
Açtým ellerimi gökyüzüne
Orta bir yol olmalý çare
Nefesim kesiliyor geceleri
Yanýmda olsan sýkýca sarýlsam
Konuþmadan göðsüne yatsam
Özledim seni bahar gözlüm
Kalbim kanarcasýna hasretim
Kaçýncý yaprak döküþüm olacak
Seni kaç mevsim bekleyeceðim
Hacizli bir yürek býraktýn bana
Vebali beklemek boynuma
Ortalýk sessiz çýt yok duyulan
Uzaklara dalar yolunu gözlerim
Mahþerin ortasýndayým yalnýz
Zeytin gözlüm anlarmý ki birgün
Dumaným tütmezse þehrimden
Son nefesimi vermiþim ben
BÝRGÜL AL 03-11-2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.