Hacý Bayram Veli bir ulu kiþi
Peygamber varisi Hak sevgilisi,
Solfasol Köyünde dünyaya geldi
Ankara þehrinde þaný yüceldi,
Kerameti çoktu müritleri var
Allah sevgisiyle yüreði yanar,
Çekemeyenler ki, bazý kýskançlar
Padiþaha bu yüceyi gammazlar,
Derler ki, “Bu veli dalalettedir,
Belki sultanlýða hýyanettedir”
Fatih’in babasý Sultan Murat’týr
Ýþkillenir acep nasýl ihbardýr,
Ankara’ya gizli memur gönderir
Görevliye sýký emirler verir,
Der ki, “Hacý Bayram getirilecek
Ýtiraz olursa zincirlenecek,”
Memur Edirne’den yola çýkýyor
Bir gün Ankara’ya yakýnlaþýyor,
Hacý Bayram ata binip karþýlar
Zira ermiþlerin kerameti var,
Der ki, “Yolcu nerelere gidersin?
Zannýmca sen uzaklardan gelirsin,
Yolcu der ki, Ankara’ya giderim
Hacý Bayram varmýþ takip ederim,
Halk içine fesat sokmuþ orada
Götüreceðim onu Sultan Murat’a
“Ey yolcu! Adým Hacý Bayram, benim
Baðla kelepçeni iþte ellerim,”
Diyerek elçiye þöyle bir baktý
Yolcunun kalbine sanki nur aktý,
Dedi: “Ben size kötü davranamam
Bu nazik ellere zincir vuramam”
Yan yana atlarla yola çýktýlar
Birkaç günde Edirne’ye vardýlar,
Saraya vararak huzura girdi
Padiþah Murat’ýn rengi deðiþti,
Ýçinden dedi ki, “Bu sima nedir?
Bu nurlu yüz yürekleri eritir,
Fazlýna doyamam ne yüce kiþi
Belki de zamanýn kutbu, ermiþi”
Konuða ikramda kusur etmedi
Eðildi önünde hürmet gösterdi,
Kýskançlar yeniden hareketlendi
Bir gece bir vezir davet eyledi,
Zehirli bir þerbet hazýrladýlar
Sofrada kaseyi zata sundular,
Zehirli kaseyi eline aldý
Sofradakilere þöyle bir baktý:
“Ýçelim þerbeti, sohbet þen olsun
Bize kastedene zehir dokunsun”
Diyerek þerbeti içti bitirdi
Olanlar velinin kerametiydi,
Ev sahibi vezir yere yýkýldý,
Kývranýr kývranýr sancý çakýldý,
Sürüne sürüne Veliye vardý
Özür dileyerek þöyle yalvardý:
“Canýna kastettim anladým seni
Dua et Allah’a kurtarsýn beni
Allah’ýn dostusun mutlak velisin
Kurtar beni sen keramet ehlisin”
Hacý Bayram birden aþka gelerek
El açtý Rabbine niyaz ederek,
Velinin dileði kabul olundu
Ýnayet Allah’tan vezir kurtuldu,
Padiþah ikramla uður eyledi
Hacý Bayram yine evine geldi,
Peþinden sultanýn fermaný çýktý
Müritler kýsmýndan vergiler kalktý,
Ýnsan oðlu menfaate düþkündür
Menfaat insaný pek çok küçültür,
Herkes kendisini mürit yazdýrdý
Vergi verenlerde sayý azaldý,
Durumu sultana haber verdiler
Ankara’da herkes mürit dediler,
Padiþah veliye haber gönderdi
Derviþ sayýsýný bildirin dedi,
Hacý Bayram sokaklarda baðýrttý
Müritleri ziyafete çaðýrttý,
Meydan büyük, binler mürit toplandý
Ankara’da sanki kimse kalmadý,
Bayram Veli çadýrýndan çýkarak
Elde kýlýç topluluða bakarak,
Þöyle dedi: “Sizler benim müridim
Hak yolunda can yoldaþým, ümidim
Vuslatý dileyen çadýra girsin
Kýlýcýmla Hakka kurban edilsin”
Bir kadýn bir erkek çadýra girdi
Ya Allah! Diyerek bir ses yükseldi,
Çadýrda saklanan koyun kesildi,
Çadýrdan dýþarý akan kan seldi,
Kalabalýk akan kaný gördüler
Sandýlar girenler kurban oldular,
Koca meydan o dakika boþaldý
Sahte mürit, sahte derviþ kalmadý,
Hacý Bayram çýktý baktý meydana
Aðlayarak þöyle yazdý sultana:
“Sultaným müritlerim ikidir benim
Yoktur baþka Hak yolunda ölenim,”
Menfaati için dini satanlar
Ýnsan deðil insan gibi þeytanlar,
Ýmanda riyadan eser olamaz
Münafýk olanlar hakký bulamaz,
Sevgiliye bir can veremeyenler
Acaba ne yüzle cananýz derler?
Ya Rabbi tamahý kaldýr kullardan
Ayýrma onlarý kutlu yollardan,
Doldur ki aþkýnla mümin kalpleri
Cennet ve cemalini kýl nasipleri
H.Ýbrahim SAKARYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.