Gözlerini döküyorsun Yalnýz kaldýkça üzerime Sen baharý kuþanýrken ve Sana benziyor bütün güzellikler
Ahmakýslatan gülüþler Bulaþýyor etrafa Yaðmur sonrasý Toprak kokusu nefesin Mevsim yaðmur deðmez bir mevsim Ne kimse var;duyuyor sesimi Ne ben bir hallerdeyim Soðuk boðuyor ellerimi
Kimse aðlamýyor benim kadar güzel Yokluðuna dayanmýyor hiçbir sabýr…
Ben; Kýlçýklý bir saat aralýðýnda -Yalnýzlýða devinirken zaman- Mütercim arýyorum Sevdanýn kelimelerine Ya bu öfke; Kimin koynundan süzülen Kollarýma Ýsimsiz kaç sokak Çýkmaza açtý kendini Yakýnmalar belledim kimseler anlamaz Serzeniþim, nazým, marazým Duyulmaz gürültüler edindi dudaklarým