delicesine yürüsem sensizliklere
açsam yelkenlerimi fýrtýnalarýna okyanuslarýn
dönmemek üzere uçsam sonsuzluklara
tek dostu olabilsem kasýrgalarýn
yýrtsam da gökleri sedalarýmla
yüreðin titremez vedalarýmla.
sana geliþimin zindanlarýnda
rastlaþsan sensizliðimle
renksizliðini görsen yokluðunda ruhumun
soðukluðuyla titresen tiril tiril, yangýnlarýmýn
vicdansýzlýðýný anlatsam sadece gözlerimle
yüreðin titremez yine de vedalarýmla.
ýrak mesafeler girdabý vicdanýnýn
yakýnlarýna geliþim ürkütür þimdi seni
þerefsizim, eðer açarsam gözlerimi
seni bana getirseler
yanýma zincirleseler
ellerini ellerime verseler de
hep kýskandým adýný yazan kalemleri
kýyamadým koparmaya gülleri sensin diye
koparamadým, sen kokuyorsun diye...
yürüyemedim sahillerinde Karadeniz’in
çekemedim havasýný ...
sen yoksun diye...
sen yoksun...
yoksun..
sen yoksun ya þimdi
tüm dünya duysun
martý yoksun ben yoksun...
Kamil GÖRMÜÞ (04.11.2011- saat. 23.00)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.