Kapanýyor gece kepenkleri yüreðimin kýrmýzý bir þal sarýyor gözyaþlarýnla ýslanan bedenimi ah acýlara meyil vermiþ yüreklim bak nasýlda sarýya boyanýyor þehir mavilikleri çürüterek içimizde.
Dumanlý bir þehrin eðiliminde çevirirken barbut köþe baþýnda, bir ayyaþ musikisi dilleniyor damaðýmda sonra bir dilencinin dudaklarýnda öðreniyorum þehirle seviþmeyi seviyorum seni iki diþli bir yalnýzlýk korkusunun koynunda boþaltýrken iç kanamalarýmý
Býrakmadan kýrmýzýlarý Fýrat’ýn azgýnlýðýna bitecek deðildir bitmeyecekte umutlarým benliðimi gömdüm artýk topraða geriye kalan mavi bir kefen þimdi indirdim artýk tüm perdelerimi bir avuç dolusu sýr elimde þimdi
Selçuk ERKÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
leylünehar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.