BULAMADIM HİÇ
Güneþe inat açan kardelen,
Ben senin gibi olamadým hiç.
Kara gözlerimin kara bahtýný,
Puslarýný silip çýkamadým hiç.
Siyah inciler gönlümün afakýnda,
Aralayýp kamer’i göremedim hiç.
Saatler günümün izini sürdü,
Aylara tabi,lahza mý bilemedim hiç.
Kýlýçtan keskin sýrat’ta ömrüm,
Ayaklar kesildi geçemedim hiç.
Bir sýfýr baþladým hayata maðlup,
Kapýlý kapýmý açamadým hiç.
Gönlüm bedenime her zaman serkeþ,
Sözümü dinleyip susamadý hiç.
Kalbimden bir haber sardý hafakan,
Sýyrýlýp ömrümü tutamadým hiç.
Kazýlmýþ kapýma aðzý açýk lahd,
Korkudan içine giremedim hiç.
Zifiri geceme yýldýz olacak,
Uzanan bir el bulamadým hiç.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.