YANLIZ BİR ADAM

Yanlýz bir adam yürüyordu,
Yorgun ve düþünceli caddelerde.
Elleri cebinde,omuzlarý çekik.
Bazen kafasýný sallýyordu
Kimbilir belkide avutuyordu,
Dert dolu,acý dolu yüreðini,
Yaþ dolu,hasret dolu gözlerini.
Belliki geçmiþe süzülmüþtü gözleri
Neydi o gözlerini yaþla dolduran sebep.
Neydi o yaþlý gözlerle gökyüzüne bakýþý,
Neydi o el açýp Allaha yakarýþý,
Neydi o yüreðindeki yangýn neydiii,neydi
Sonra biraz daha ilerledi.
Oldukça yorgun ve bitkindi,
Az ilerde bir bankarta uzandý.
Belliki taþýmakta zorluk çektiði
Acýlar yüklüydü bedeninde.
Belliki sönmeyen bir ateþ yakýyordu
Sevgi dolu,özlem dolu yüreðini.
Belliki bitmeyen bir hasret
Besleniyordu göz yaþlarýnda...
Bir iç çekiþi vardýki
Sanki deprem olmuþtu bedeninde.
Bütün uzuvlarý acýyla inlesede,
Hiç kimseden þikayetçi deðildi.
Sadece neden?neden? diðe soruyordu
Belki bir cevap arýyordu kendince
nedensiz hiç birþey olamazdý elbet
Bu bir cezamýydý diyor
Geçmiþini sorguluyordu.
Sanki bir el sürüklüyordu
Yorgun bedenini,masum bakýþlarýný.
Neden ve nasýllar arasýnda,
Yaþadýklarý mutlak bir sonuçtu.
NEDEN VE NASILLAR ARASINDA
YAÞADIKLARI MUTLAK BÝR SONUÇTU

KADÝR ERARSLAN(SÜRGÜN16)

Sosyal Medyada Paylaşın: