Güz bahçemde bir ateþsin,
Yüreðimi daðlayan…
Bir adam var, suskun gecelerde
Senin için aðlayan.
Sen farkýnda mýsýn?
Yoksa yine kendi havanda mý?
Bu kýþ nasýl geçer bilmem?
Ya sonra ilkbahar…
Geçer mi bu ayrýlýk yarasý,
Biter mi sonbahar?
Yoksa sen halen yazda mýsýn?
Bitirdiysen yazý, ben gibi darda mýsýn?
Bayram geliyormuþ bana ne?
Yeni yýl geliyormuþ bana ne?
Yorgun yüreðim elemde,
Ha bire bir þeyler karalýyor dimaðým,
Elim kalemde.
Yazýyorum,
Yazýyorum,
Yazýyorum…
Hep aklýmdasýn,
Farkýnda mýsýn?
Yaðmuru bekliyorum,
Nedendir bilmem,
Yaðmýyor kýþýn ortasýnda.
Nasýl saklarým gözyaþlarýmý,
Yaðmazsa…
Alabora olmuþ hayat teknem,
Þaþarým batmazsa.
Yýldýzlar halen gökyüzünde,
Toplayýp getiriyorum yalnýz odama.
Bir tanesi çok sönük görünüyor,
Kendime benzettim onu.
Bir tanesi ise çok parlak,
Galiba o sensin.
Ýnan ki! Yalan deðil bu,
Ben söndüm,
Ama sen hiç sönmeyeceksin.
Sönme de zaten,
Hep parlasýn yýldýzýn,
Belki sitem ederim sana,
Ama mutluðun,
Yüreðimde bitmeyen dua…
MEHMET FÝKRET ÜNALAN