Göz fersiz, kalp hissizse yakınma ağla!

Ne zaman hüzünlensem
Sessizliðe çekilip
düþünmek için nefeslensem


Ruhun
nidasýyla irkilsem
Kalbi inþirahý umut etsem


Aþkýn þevkiyle
hakikatte dirilip huzura eriþsem


Ne kadar gamým varsa
Ýçimi burkan hicran olsa da
Sevdasýyla bütünleþsem


Ey Rabbim
Kalbim kal etmeye
Sinemde biriken kederi aþikar eylemeye
Cüret edemiyor
Sükun eyle


Ne derviþim
Ne hakkýyla kul olmayý bilirim
Ýlmine muhtaç acizim
Lütfeden sahibimsin


Nefsim
Ömrümü harap etti
Ýradem oysa benimdi
Akýl ve izan niçin ihmal edilmiþti
Zafiyet içinde hederdim


Sabinin samimiyeti
Ýhsan için pak olan niyeti
Þevkin baðrýndan nükseder ümidi
Týpký vicdan gibi, en berrak su sanki


Ýzan hazansa
Kalp þevkten arileþen umutsa
Ruhun týpký sahissizler gibi huysuzsa
Ýhsana sarýl, irfana ram ol
Ülfetin ahenfinde bir renk olup nur ol


Korkma
En þedit zalimden bile
Ýblisin velisi olmaz
Nefsine esir olursan aþk kalbinde açmaz
Bahaneler asla seni kurtaramaz
Mizan aþk, hesapsýz olmaz




Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: