NEFSİMLE SÖYLEŞMELER... (İlki)

Kýzýyor musun bana!
Kýzmalýsýn.

Ben çok kýzýyorum sana.
Elimden çekeceðin var,
Kaç bence.

Sin bir köþeye. Sesini çýkarma.
Sinirim tepemde bugünlerde.

Baþýmdaki belâlara sebepsin.
Senin için hava hoþ tabi, umurunda bile deðil.
Sonunu bile bile, beni türlü belâlara atmayý,
Sen marifet, hatta kâr sayýyorsun.

Ben utandýkça
Sen zevkten dört köþe oluyorsun.

Ne kadar utanmaz ve arlanmaz bir yapýn var,
Ne kuldan utanýrsýn, ne Allah’tan korkarsýn!
Hayret ediyor, þaþýyorum.

Sahi, sen korku nedir bilirmisin hiç!
Korkarmýsýn?

Ne yaparsan yap,
Ýsteklerini kabûl ettiremeyeceksin bana.
Caným bahasýna direneceðim sana
Ölsem de gam deðil.

Ama sen bunu göze alamazsýn deðil mi?

Bense korkmam ölümden.

Emaneti sahibine vermek,
Hayýrlýsýyla verebilmek duamdýr benim

Ben olmasam, yoksun sende, biliyorsun!
Bildim. Yok olmak korkutur ancak seni…

Bildim deðil mi!

Þunu da itiraf etmeliyim müsaadenle
Senden yaman ve sinsi düþmaným
Hiç olmadý benim...


01.57 – 2 Kasým 2011 Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: