Ne kalemim vardý ne de kâðýdým Sarý samanlar saklardým Zamaný gelince yazayým diye Þimdi geldi günün, anlatmaya baþladým bile
Özlemiþim Sesinin sessizliði düþmüþ Kasým soðuðuna Ve bir türlü çalmayan telefon kalmýþ aklýmda Bu hüznü boþ ver geride kalsýn bir þiir boyunca
Doðum günün Tozlu balkondan sana bakýþým gibiydi Kapýnýn eþiðinde býraktýðýn gidiþin Ve hiç dilinden düþürmediðin þarkýn “Ýþte gidiyorum” Deðiþsin bu þarký! Diyemem Yazan böyle yazmýþ iþte Gidiþini planlamýþ doðduðun güne
Bana beni anlat derdin ya Anlatýyorum galiba Gece susardý sen kýzýnca Ya da hep kayardý yýldýzlar Öyle soluksuz bakardýn yüzüme Beni de yakan “gözlerin deðil mi” derdin Hep geceye asardýn gözlerimi Rüzgârda kurumayacak düþlerimizi
( Uzayacak bu þiir oku olur mu )
Kopuk anlatýyorum sanýrým Ama bir anda kopmuþ gitmiþti En çok seni seviyorum dediðim gündü En çok yüreðimin sessiz kaldýðý dönümdü Yalandý Anlatamýyordum Ne oldu ne bitti hala kavrayamýyorum
Ne diyordum Bugün senin günün Kalk yarim giyin kuþan Bugün sevdanýn elinden tutan Tek basamaklý bir yol bu merdiven Haydi sevdiðim Yeni yaþýnda yaþlandýr eskileri Ve beni orda býrak
Git sevdiðim Sevda yolunda iþte son durak Yolu yakalamýþken Anýn ansýzlýðýnda git yarim Beni burada býrak
Sosyal Medyada Paylaşın:
İklim KONUK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.