ve odam kireç tutmuyor türküsünü söylesin boðazýnda bir yumru taþýyan sevgili
/
seni konuþtum dilsiz duvarlarýma gözlerinin gidiþi gibi güneþ de battý ay döküldü çaresiz en derin kederiyle isli lambanýn fitiline
bu kent yaktý masallarýný þiir kanarken kalbinde kül rengi sarýldým avucumdaki duaya öyle bir gürültülü ki yaðmur topladý sefil yalnýzlýk pulsuz zarflarýn içinde üþüdüm
güz sarýldý saçak altýna sýðýnmýþ güvercinlere her sabah gök boþaldý içime hüzünlü bir baþucu þarkýsý sonra esintisi geldi rüzgârýn kuduruk yapraklar sanki kýrdý uçurtmalarý dalýnda rengârenk öykü dibinde sarý