çocuðun çýðlýðý gibiydi sesi
yüzyýllar öncesinden gelir
çözemedi kimse susuzluðunu
bir serinlik yaðar ya
bunaldýðýn yaz gölgelerinde
öyle bir þey
dökülüveren bir anlýk üstüme
ö düþmüyor yumuþak dokunuþlarda
sözcükler ö süz öksüz þimdi
titriyor sensizliðime yüreðim
içim dolu dökülecek gözyaþlarým
belki sensiz bomboþ
düþlerime bakarým
kapanmýþ düþ defterim
formatý eksin sanýrým
çýðlýðýn acý poyrazla gelir
bir uðultu gibi
þimþek çakýþýndaki ürperti gibi
süremler sancý içinde
gecelerde sindiðin yeter
çýk gel güneþli bir güne
kucaðýmda olsan kabak gibi