Safi Bir Esmerin Sade Uçurum Pembesi
Gecenin rengi, safi bir esmer, sade uçurum pembesi...
Avuçlarýmda, Tan karasý bir s/onsuzluk...
Ben; dilimin ucundakilerini yutuyorum aslýnda...
Nostaljik þarkýlar dinleyip sýzýyorum, sevdiðim o k/adýna...
Her gece yüzdürüyorum sessizliðimi, saat iki sularýnda,
batýk gemilerim var benimde zira; sessiz kalýp dokunamadýðým ellerin gibi, her defasýnda...
Yýllanmýþ þaraplarla kýyýsýndayým zifiri bir uçurumun, sesler soðuk.
"Sar/hoþ olayým" diye attým çýðlýklarýmý bu uçurumdan aþaðý, bölük-pörçük...
Fazlasýyla "ben böyleyim" repliðiyle sessizleþiyor kelimelerim,
zira o kahve gözler takýlýyor gözüme.. Þimdi sýcak ellerim...
Unutmadan...
Adý deðiþti gecenin sessizce...
Geceyi adýna boyayýp, son kez vuracaðým kendimi; loþ bir siyahla...
Yalýn biraz, sessizce, kalbi kýrýk haliyle, sonu cennet adý uçurumdan bozma ki tek hece !
Sahi tek heceden oluþmasý çok tuhaf hani...
Sýyrýlmak lazým, önemli ayrýntýlardan aslýnda.
Ki gecesi rengarenk bir ressamsa karþýsýndaki rüya; elden ne gelir ki baþka ?
Nerde kalmýþtým, kifayetime saklamadan önce onu, bilmiyorum.
Adýný yazýyorum, geceyi çiziyor o; uçurum pembesiyle ama inanýyorum sonuna...
Adý tek hece onun,
tek bir heceyle geceye hükmeden karanlýk,
esmeri gecenin, Kahvesi en güneþli günün ve avuçlarýnda karanlýk...
Susuyorum þimdi, içmeden yalnýzlýðý gece gece,
uyuyup, o esmer k/adýný sayýklayacaðým þimdi; hece hece...
Atakan Yorulmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.