Kelebek kanatlý bir serçe uçuþurdu gönlün yamaçlarýnda
Neþeli türküler söylerdi kýrlarýnda
Sazýn teli, ozanýn eliydi.
Sevgi eker, sevgi dererdi ovasýnda gönlün.
Narindi...
Hassastý...
Gülüþünde güller açardý, gamze gamze yanaklarýnda,
Ýnciler saçýlýrdý bakýþlarýndan...
Ve O gün!
Bir bahar sabahý,
Namert bir kurþun saplandý göðsüne.
Kanlar içinde yýðýldý yere,
Ýnledi iki büklüm günlerce..
Aðladý geceler boyu..
Direndi!
Zalim kurþunun, inadýna yaþar gibi ,
Direndi.,yaþama tutundu yine de.
Bir gece, ansýzýn!
Bir kurþun daha saplandý kalbine,
Ayný elden, ayný namert kurþunla...
Ve Þimdi!
Þimdi, bir ceset var içimde
Yýkayýp kefenlediðim
Gömmeye kýyamadýðým
Gözyaþlarýyla suladýðým
Bir umutla,yeþermesini beklediðim...
Olmadý!
Olmadý!
Kurudu pýnarlar, açmýyor güller,
Kanat çýpmýyor serçeler,
Soldu güller, soldu gülüþler..
Sen!
Sen benim, çocuk kalbimin katilisin...