Sessiz Bir İsyan Tutanağı

Daðlarda çoban ýslýðý sustu
Vicdan vuruldu
Gözlerimizdeki gök daðlandý
Kulaklarýmýz da lál masallar
Avuçlarýmýzda kuruyan denizlerin tuzu
Dört yanýmýz kerpiç
Yakýlan aðýtlarýn aydýnlatmadýðý.

Ýsli gaz lambalarýnda fitilli bir kuþku
Ýnancý küfüre yenilen bir susku
Vaatkár yüzlere sýrt dönen insanlar
Yazgýlý kaðýtlara küskünlüðünü sarmalayýp
Artýk güneþe küskün yüreklerini
Tabutlarla bir gömüyorlardý.

Kimsenin unu ak deðil
Kimsenin suyu berrak akmýyor
Kimse gözyaþýndan uzak durmuyor
Herþey bölünmez oldu artýk
Beraberce ölüp öldürüyoruz.

Ahýrlarýn külünde doðmuyor
Benekli buzaðýlar
Çocuklar
Gelincik tarlalarýnda kelebek kovalamýyor
Þehirli delikanlýlar
Beton duvara güvercin çiziyor
Tutsaklýðýna olan utancýndan.

Karýncalarý eze eze vardýk bu karanlýða
Dallarý kýra kýra bu kuraklýða
Yýktýðýmýz daðlarýn kumudur þimdi
Bizi bize kör kýlan
Bizi bize saðýr yapan
Çobanýn ýslýðý duyulmaz
Yoncalara güneþin vurmadýðý yerde.

Bir kara bulut gibi kapanýyor
Üstümüze öfke
Önde gidenlerin elinde bir meþale
Önde giden iblislerin, kansýzlarýn
Yüreðimize kibrit çakanlarýn
Allah biliyor
Kin açmayacak bize cennetin yollarýný.

Aðulu buharlarýyla tütüyor önümüzde cehennem
Çýkarcý ulemaya açýk dört kapý
Yalanlarýný yazdýn
Yalanlarýný okuttun
Aptalýna aydýnýna
Bir de el bastýn o kutsal kitaba
Namusun ve þerefin üstüne
Gök kapanýyor üstümüze.

Kerpiç duvarlar yýkýlmýþtý
Analar yüreklerini gömmüþtü
Hafýzalarýn enkazýnda
Yýrtýk battaniyeler
Sivri uçlu býçak gibi batýyordu
Ýnsan kalan yanlarýna
Ýnsanlýk.

A benim suskun topraðým...
Bu zulme, bu vahþete yine çýtýn çýkmayacak mý?
A benim suskun ozaným...
Bir sözün bu karanlýða ýþýk olmayacak mý?









Sosyal Medyada Paylaşın: