ekim ötesi yazıları

þehirler yýkýlýyor içimde sen ayak sesleri sanýyorsun
çýnar dallarýndakiler çiçek mi sanki
kara kargalar beslendi kanýmdan
yatýya geliyorlar meftama cömert olduðum akþamlarý
suskunluklarýna aldanýyorsun



oysa ben;asýyorum kendimi þehrin tüm akasyalarýna
denk getirmek için bir gamzeye yenik düþmüþ ayyaþý
evi sýrtýnda küfe durmuþ maziyle dolu çulu palazý
benden ötedeki beni buluyorum el ayak çekilince
dilinde;bir kitap dolusu kerime nadir
’yeþil ördek gibi daldým göllere’



yudum yudum,soluk soluk yaþamak için bu meskun’u
prangalar gerdim sinema afiþlerindeki tutkularýma
kaç çarlýk devrildi,kaç defa roma ikiye bölündü haberin var mý
saman kaðýdýndan minder altý senaryolarýmda



hicran týnýsý bu ne koro’yla söylenir ne akort tutar
baþýna geldi mi hiç son sigaraný içmek bir tren garýnda
milyon yüreklerin çarptýðýna mý inaniyorsun
her þehir tek kiþiliktir aslýnda



gördün mü sevgili ülger’in tuzaðýna geldik gene
seher desem,içimdeki atlýlar yolda kalacak
sabah desem,dallarýmdaki kuzgunlar doymayacak
ne diyem,sen söyle









kasým







Sosyal Medyada Paylaşın: